Samen met 10 anderen liep ik begin oktober het ‘Pad van het Licht’, geleid door Gemma Polo Pujol. Een wandelretraite van 6 dagen door de Catalaanse pre-Pyreneeën. Als je Gemma nog niet kent, zoek haar op! Ze is een parel, waar er slechts weinige van zijn.
‘The mountains let us in and that is BIG.’ Dit waren de woorden van Gemma toen we na afloop van een wandelretraite een dankbaarheidsritueel deden. De bergen en het pad hebben mij zoveel gegeven. Een fractie van de lessen deel ik hier graag met je. Dat wat ik nu weet. En wat nog onderweg is… dat komt.
Het was een week van verstilling, vertraging en verzachting. Een week waarin ik mijn boosheid en woede in de ogen keek en zag hoe deze mij weghouden bij mijn eigen licht. Een week waarin ik mijn irritatie tegenkwam en zag hoe dit ook weer oploste door de persoon in een ander licht te zien. Een week waarin ik mijn onzekerheid ontmoette in het mij bewegen in een groep. En dit ook weer verdampte door mijn groepsleden iedere dag meer en meer te zien in hun eigen onzekerheden en pijn. Een week waarin ik olijfolie kocht van de bron waar deze olijven groeiden en verwerkt zijn. Me als een kind zo blij voelde met mijn aankoop (hoewel natuurlijk super onhandig als je zo licht mogelijk dient te reizen als pelgrim!). Een week waarin ik de kleine Amira ontmoette in de omhelzing met een boom, die mij herinnerde aan mijn oorspronkelijkheid: de waaghals, de onbevangene, de speelse en de ondeugende. Een week waarin ik uitkeek over majestueuze bergen en liep over eeuwenoude rotsformaties en door weelderige bossen. Een week waarin ik leerde dat het leven voorwaarts geleefd wil worden en dat er geen andere weg is dan de weg vooruit, dwars door struiken, bosschages, steile en gladde afdalingen, door weer en wind. Alles wat het leven op je pad legt. Een week waarin ik dichterbij mijn eigen licht ben gekomen en de eenvoud hiervan: mijn schaterlach, mijn vriendelijkheid, mijn plezier. Een week waarin mijn hart steeds verder openging, net als de harten van mijn medereizigers. Een week van delen vanuit ‘radical honesty’, liefdevol en met een open hart naar elkaar luisteren. En ervaren wat een helende werking daarvan uitgaat. Een week waarin ik mocht delen in de ‘Joy and beauty and healing properties of pilgrimage’ van Gemma, onze gids, leider en leraar. Een week die me dichter bij mijn eigen vorm van ‘Joy & healing’ heeft gebracht en datgene waar íkzelf mensen in wil meenemen en uitnodigen.
Een week waarin ik weer groeide in vertrouwen op het leven. En dankbaar te zijn voor alles wat ik nog niet weet, maar wat wel innerlijk in beweging is gebracht. Die laatste les leerde ik van Gemma, die zo mooi aan het eind van onze week samen zei: ‘It can take days, weeks or even months before it will arrive in you.’ Zo’n mooi beeld vind ik dat, dat zich in mij van alles roert, maar wacht op het juiste moment om naar buiten te komen.